Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Carlijn Schepers
actueel

‘Dansen! Fok emotie!’

Carlijn Schepers,
22 juli 2017 - 12:03

De Crea zomercursussen trekken elke zomer weer studenten en niet-studenten die zich willen uitleven op het gebied van fotografie, muziek, film, dans, theater, beeldende kunst en schrijven. Folia licht er zes weken lang een uit. Deze week: Meisnertechniek (theater). ‘Bekommer je niet om hoe de tekst uit je waffeltje rolt.’

Voulez-vous coucher avec moi ce soir? ‘Lady Marmelade’ schalt uit de boxen en de cursisten dansen alsof hun leven ervan afhangt. Heupen swingen, armen gaan alle kanten op en ze schreeuwen: ‘Ja! Ja! Ja!’ Ze zijn vrolijk en uitbundig, gêne is nergens te bekennen. Maar dit is geen dansworkshop, het is de warming-up van de theatercursus Meisnertechniek.

Malcom (21), HvA-student, komt wat later binnen, maar wordt opgewekt begroet door de groep. Al veters strikkend danst hij meteen mee. Dan mag hij zijn mobiel aansluiten en gooit hij er nog een hiphopnummer in. ‘We gaan van sweet naar raw!’ roept hij. Waarna de groep een choreografie begint. ‘Hebben jullie er zin in?’ pept Malcom zijn medecursisten op. Het is alweer de laatste dag van de cursus, maar dat is niet te merken. De tien deelnemers hebben er inderdaad zin in. Vanavond is de uitvoering van de scène die ze de hele week geoefend hebben.

Dan zet docent Herman Bolten de muziek uit om de groep toe te spreken. ‘Vandaag gaan we niet meer bezig met de tekst. Nu moet je als acteur vertrouwen op wat je de hele week hebt geoefend,’ vertelt hij, terwijl de groep uithijgt. ‘Ik ga jullie vandaag uit balans brengen en uit je comfortzone trekken. Zodat jullie je straks vrij voelen in de scène en het geacteerde verdwijnt.’ Ze moeten meteen aan de slag. De opdracht is: speel je scène terwijl je danst. Als iemand inkakt, snelt Herman erheen. ‘Dansen!’ schreeuwt hij. ‘En niet bezig zijn met emotie. Fok emotie!’

(Tekst loopt door onder de afbeelding.)

Foto: Carlijn Schepers
Malcom oefent zijn scène met zijn tegenspeler

Maaiveld
De groep moet steeds schakelen. Van dansend acteren moeten ze de scène muisstil uitvoeren. Dan zingend, als in een musical. Maar Herman vindt het allemaal wat magertjes. Hij stopt zijn vingers in zijn mond en fluit hard. ‘Jullie blijven allemaal onder het maaiveld,’ zegt hij streng. ‘Durf los te gaan! Kleur buiten de lijntjes!’ Dat werkt. Iedereen gaat vol overgave verder met het zingen van zijn tekst. Daarna moeten ze hun teksten boksend opzeggen, zittend met de rug tegen elkaar, alsof ze op het strand liggen, op een hele saaie manier en ‘alsof je in de hersenpan van de ander wil doordringen’.

‘Elke zin moet voelen alsof je een mes in de ander steekt’

Deze cursus staat in het teken van de Meisnertechniek. Een manier om geloofwaardig te acteren, vertelt Herman. ‘Ik leer de cursisten te bedenken wat hun personage in het stuk wil. Zoals Frodo in Lord of the Rings: hij wil de ring naar het vuur brengen. De cursisten moeten beseffen welke reis hun personage maakt. En vervolgens wat hun personage in de scène wil en wat hij bedoelt met elke zin afzonderlijk.’

Om de deelnemers nog beter te laten acteren moeten ze van Herman specifieke belevingen oproepen. Zo vraagt hij aan Chrys (18) te denken aan mensen die ooit vervelend tegen haar waren als ze het over ‘nare mensen’ heeft tegen haar tegenspeler. Herman: ‘We lenen elementen uit het eigen leven om een scène geloofwaardiger te maken.’

Chemie
Malcom en Chrys zijn positief over de cursus. Chrys: ‘We hebben een goede chemie in de groep.’ Malcom: ‘Ja, iedereen voelt zich comfortabel dus durft alles te geven.’ Ze doen beiden mee om een andere reden. Chrys wil graag toneelschool doen. Ze leerde deze week bijvoorbeeld dat connectie met je tegenspeler belangrijk is. ‘Het gaat niet om jou, maar om de ander.’ Malcom wil zijn acteerervaring gebruiken voor de video’s op zijn YouTube-kanaal. ‘Ik wil emoties niet acteren, maar echt voelen. Zodat ik echter overkom in mijn video’s.’

Voordat de groep vanmiddag in het theater een generale repetitie heeft lopen de tweetallen nog een keer hun scène door. Af en toe grijpt Herman in om de laatste puntjes op de i te zetten. ‘Zeg je tekst niet als slachtoffer. Elke zin moet voelen alsof je een mes in de ander steekt.’ Als de cursist hem vragend aankijkt zet hij zijn woorden nog een beetje kracht bij. ‘Je tekst moet een mortier zijn waarmee je – BOEM! – de deur eruit knalt.’

Lees meer over