‘Het meeste wat ik hier geleerd heb is een kwestie van gezond verstand’
De HvA organiseert steeds meer summer schools, ook dit jaar weer. Wij spraken de deelnemers van de summer school Practising Human Rights in Urban Areas boven een tafel vol ossenworst, zilveruitjes en haring.
De Deense Helena (24) werkt in Kopenhagen met slachtoffers van mensenhandel. Ze doet de summer school om theoretische verdieping te vergaren die ze kan gebruiken bij haar werk. In de eerste week hebben zij en haar medestudenten artikelen gelezen over mensenrechten, daarna zijn ze in groepjes van vier en vijf gegaan naar plekken als een bejaardentehuis, het Leger des Heils, of andere plaatsen waar sprake is van een ‘challenging human rights situation’.
Helena: ‘Het meeste wat ik hier geleerd heb is een kwestie van gezond verstand. Maar de culturele verschillen interesseren me. Ik sprak een pedagoog die twijfelde hoe hij niet-Westerse ouders moest aanspreken op het gedrag van hun kinderen, omdat hij hen niet het idee wilde geven dat hij hun manier van opvoeden afkeurde.’
Maskerspel
Yao (20) komt uit de autonome Chinese regio MacauMacau is net als Hongkong een Speciale Administratieve Regio van China. Hier lees je meer over Macau. en ziet genoeg verschillen tussen de mensenrechtensituatie in Nederland en China. ‘Hier is de levensstandaard hoger. Zelfs voor de minst bedeelden in de samenleving, zoals ik die heb ontmoet bij het Leger des Heils.’ Daar staat tegenover dat het contact tussen de overheid en de maatschappij in Macau volgens hem directer is: ‘De staat kan zonder tussenwegen geld geven aan een gemeenschap in nood als dat moet.’
Naast het theoretische deel van de summer school hebben docenten van de cursus hun studenten technieken aangeleerd om makkelijker contact te leggen. Bijvoorbeeld het schilderen van de naam van je gesprekspartner en maskerspel: een communicatietechniek gericht op het ontdekken ‘wat er onder de oppervlakte speelt’.
Voor Mannie (22), die ook uit Macau komt, is het aanspreken van vreemden niet vanzelfsprekend. ‘In China is men verlegener.’ Yao: ‘En minder vriendelijk tegen vreemden. Misschien komt het omdat we in China met zoveel mensen zijn. Hier wil iedereen die je spreekt zijn verhaal kwijt, in China is men meer op zichzelf. In elk geval ten opzichte van mensen die ze niet kennen.’
Haringen en ossenworst
Over de Nederlandse eetcultuur heeft Mannie haar bedenkingen, maar daarin staat ze niet alleen. De Zwitserse Joscha, die later dit jaar vertrekt naar Peru om vrijwilligerswerk te doen, geeft de lokale cuisine een kans en belegt zijn boterham met een combinatie van pindakaas, aardappelsalade, zilveruitjes en jonge kaas. De Noorse Maria legt haar broodje ossenworst neer zodra ze van een Nederlandse medestudent hoort dat het rauw vlees is. En ook de haringen zijn niet in trek: van de twaalf haringen zijn er aan het eind van de lunch twaalf over.
