HvA-docenten doen triathlon: ‘Alsof ik opnieuw moest leren lopen’
Zijn artsen willen dat hij stopt met sport. Het kraakbeen in zijn linkerknie is kapot en de meniscus in zijn rechterknie is beschadigd. Maar zoals altijd stond Martin Breedijk (48) zondagochtend gewoon aan de start van de triathlon Amsterdam Nieuw-West. Dit keer samen met twee dozijn door hem opgetrommelde collega's van de HvA.
Het meest intense moment van een triathlon is de start. Honderden ledematen zwaaien rond in het water. Lichamen botsen. Er vallen onbedoeld rake klappen. Schoppend en slaand tracht iedereen zich te bevrijden van de meute. Eenmaal los begint elk individu aan een eenzame tocht gemarkeerd door stressvolle wisselmomenten. Geen wonder dat van de miljoenen duursporters die Nederland rijk is, maar weinigen zich wagen aan de triathlon.
Intens jammer, vindt Martin Breedijk. De HvA-docent heeft in zijn leven al honderden triathlons verslonden, inclusief EK's en WK's. ‘Er is niets leuker dan een triathlon,’ luidt zijn motto.
De ‘sprint’-triathlon
Hopend zijn sceptische HvA-collega's te bekeren tot de triathlon, daagde Breedijk ze een paar maanden geleden uit. ‘Probéér het. Dan doen we met zijn allen mee aan de Amsterdam Nieuw-West triathlon,’ stelde hij voor. De korte versie, wel te verstaan: 750 meter zwemmen, 20 km fietsen en 5 km hardlopen. In triathlonland noemen ze dat de sprintversie.
Vechtsportleraar Sandy Spil gaf gehoor aan Breedijks oproep. Sportlectoren Marije Baart de la Faille Deutekom en Cees Vervoorn deden hetzelfde. Ook Dennis van Vlaanderen, oprichter van de Topsport Academie Amsterdam en voormalig topkanoër, schreef zich in. En nog veel meer HvA’ers, stuk voor stuk verbonden aan een van de sportopleidingen, deden dat.
Op deze zondagochtend beleven de HvA’ers in de Sloterplas hun doop tot triatleet. Voor Vervoorn (57) valt het wederzien met het water tegen. De lector topsport zwom ooit op drie verschillende Olympische Spelen, maar dat is toch zeker dertig jaar geleden. De snelste waterrat van allemaal blijkt verrassend Klaas Boomars (33), de man die in 2015 de volledige Tour de France uitreed. Maar juist op de fiets gaat het mis met de ALO-docent. Al snel ziet hij de kleine Van Vlaanderen bij hem weg rijden.
Eén uur en dertien minuten na de start leunt Van Vlaanderen hijgend en puffend en stralend tegen een hek. Hij is zojuist, na de ongenaakbare Breedijk, als eerste HvA'er over de finish gerend.
Voet in je gezicht
‘Het was geweldig. Ik ga dit vaker doen. Natuurlijk krijg je bij het zwemmen soms een voet in je gezicht, maar dat moet je gewoon accepteren,’ vertelt Van Vlaanderen. ‘Het moeilijkste was de switch naar het rennen, na al dat zwemmen en fietsen. Je zet wel je ene voet voor je andere, maar het voelt alsof je opnieuw moet leren lopen.’
Ondertussen stromen de andere HvA'ers binnen. Bij de finish wacht Breedijk ze één voor één op, hun gezichten afspeurend naar hints dat ze onderweg het licht hebben gezien en zijn bekeerd.
Nu Breedijks eigen gewrichten niet altijd meer meewerken, zal hij het in de toekomst hier van moeten hebben: het overdragen van zijn passie op anderen, met af en toe zelf ook een korte triathlon. ‘Mijn artsen willen dat ik helemaal stop,’ bekent Breedijk, ‘maar dan kun je me net zo goed meteen naar de psychiater sturen.’
