Noorse stagiair bij HvA's Boot: ‘Hier ga je echt de wijk in’
Vandaag houdt Boot, de buurtbalie van de HvA, haar jaarafsluiting. Docenten, deskundigen en studenten gaan in de OBA met elkaar in gesprek over hoe HvA-studenten kunnen bijdragen aan leefbare Amsterdamse wijken. Maar wat vinden studenten eigenlijk van dit Amsterdamse wijkinitiatief? We vroegen het Nor Larsen uit Oslo die stage loopt in de Amsterdamse wijk Nieuw-West.
Nor Larsen (25, student Administration and Management aan de Oslo and Akershus University College of Applied Sciences) kwam naar Amsterdam in de lente en dan is het fijn om hier te werken: ‘Er zijn veel parken en het is mooi om te zien hoe Amsterdammers met het mooie weer langs de grachten leven,’ zegt Nor.
Koffie
Toch zal hij tijdens zijn werk weinig van de grachten zien. Hij doet namelijk onderzoek in het kantoortje van Boot aan de Bernard Loderstraat in Amsterdam Nieuw-West.
Daar lopen bewoners binnen om een kop koffie te drinken of om hulp te vragen met hun administratie of belastingaangifte. Studenten werken er aan onderzoeksprojecten om de buurt leefbaarder te maken. ‘Er zijn veel methodes over hoe je de buurt zo kunt veranderen dat iedereen zich er thuisvoelt,’ zegt Nor. ‘Wij willen kijken hoe er één methode kan komen die, als het even kan, ook in de rest van Amsterdam kan worden toegepast.’
Hoe ben jij eigenlijk in Amsterdam terecht gekomen?
‘Studenten op mijn universiteit in Noorwegen spreken over Boot als een succesverhaal. Er zijn al meerdere studenten vanuit Oslo naar Amsterdam gegaan om mee te helpen en ze vertelden me dat ze bij Boot zelf initiatieven mogen nemen en dus niet alles voorgekookt krijgen. Je hebt meer vrijheid. In Noorwegen krijg je een opdracht en wordt er precies gezegd wat je moet lezen. Hier krijg ik te horen: “Ga de wijk in, praat met mensen en probeer zelf een beeld te vormen van de buurt.”’
Jullie moeten kijken hoe iedereen zich in de wijk thuis kan voelen. Hoe doe je dat precies?
‘We gaan eerst de buurt in om bewoners te vragen wat ze van de wijk vinden. We duiken in hun problemen. Dat gaat bijvoorbeeld over het afval op straat, de verschillende culturen of de staat van de appartementencomplexen. Ook maken we een praatje met bewoners die de buurtbalie binnenlopen, dat geeft ze een goed gevoel. En dat motiveert mij ook in mijn werk: je ziet voor wie je het onderzoek doet!’
Waarom zijn jullie nodig in Nieuw-West?
‘In deze buurt wonen vooral mensen van Turkse en Marokkaanse afkomst. Het winkelcentrum in de wijk heeft echt een internationale look: ze verkopen er producten die je nergens anders ziet, exotisch eten, halal fried chicken. Veel bewoners vinden dat leuk, anderen hebben er weer moeite mee, zoals oudere Nederlanders die hier al veertig jaar wonen en hun buurt hebben zien veranderen: die zijn daar niet aan gewend.’
En, heb je al een oplossing?
‘Ik ben nog veel met de theorie bezig, die “participatiemethodes” waar ik het net over had. Die proberen we zoveel mogelijk toepasselijk te maken op wat de bewoners ons vertellen. Dan kan de gemeente Amsterdam die weer gebruiken bij de herontwikkeling van de buurt.’
‘Volgens mij is het niet de oplossing om weer gentrificatie toe te passen, door exclusieve koffietentjes te openen en luxere appartementen te bouwen. Daarmee duw je namelijk de huidige bewoners weg en wordt de buurt niet inclusiever.’
Hoe kijk jij daar als Noor tegen aan: heeft Amsterdam haar wijken wel goed georganiseerd?
‘Ik kom uit Oslo en daar heb je ook migrantenwijken, maar daar wonen veel meer culturen door elkaar: wel tien verschillende nationaliteiten en ook nog autochtone Noren. Het is niet zo gescheiden als in Amsterdam, waar je in Nieuw-West bijvoorbeeld vooral bewoners hebt met een Turkse of Marokkaanse achtergrond, en in Zuidoost veel bewoners met een Surinaamse achtergrond. In Oslo heb je meer een mix van groepen.’
Nu even over de vraag van het seminar van Boot in de Openbare Bibliotheek: “hoe kun je ervoor zorgen dat onderwijs tot betere maatschappelijke resultaten voor de stad kan leiden?” Wat kan er volgens jou beter?
‘Soms worden er mooie projecten voor de buurt bedacht, maar dan zijn er geen studenten om ze uit te voeren omdat het niet aansluit op het studieprogramma. Dat zou beter kunnen. Het heeft misschien ook met de financiering te maken: het merendeel wordt door de HvA betaald en de rest door de gemeente. Dan kom je toch algauw bij studenten uit om de projecten te doen.’
