Niks meer missen?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
Foto: Yann Caradec (cc, via Flickr)
actueel

UvA-alumnus als regisseur naar Filmfestival Cannes

Dirk Wolthekker,
17 mei 2017 - 17:33

Oud UvA-student media en cultuur Stijn Bouma is de enige Nederlandse regisseur die dit jaar een uitnodiging kreeg van het Filmfestival van Cannes, dat vandaag begint. In Trouw vertelt Bouma over zijn film, die hij voor zeshonderd euro maakte.

‘Het duizelde wel even,’ zegt Bouma in de krant, ‘zeker toen ik hoorde dat er 2600 inzendingen waren geweest van filmscholen wereldwijd en dat er slechts zestien korte films waren geselecteerd.’ Maar zijn film Lejla hoorde daar bij en wordt nu dus vertoond in Cannes. Daar begint vandaag het grootste filmfestival ter wereld, waar hij als enige Nederland vertegenwoordigt met zijn film die hij maakte aan de filmschool van Sarajevo.

 

De film vertelt het verhaal van de jonge vrouw Lejla, die na de dood van haar moeder voor haar drankzuchtige vader zorgt. Deze smijt haar zuurverdiende geld over de balk in de kroeg. Bouma toont niet de dronkenmansruzies of het gelal, maar ‘het stille drama’ achter de voordeur: het armoedige keukentje, het gebroken glas van de badkamerdeur. Trouw: ‘Treffende getuigenissen van een tragedie die diep ontroeren. Het koffertje in de gang als symbool van die ene knagende vraag die de jonge vrouw zichzelf stelt: blijven of weggaan? Kan ze het? Durft ze het?’

 

Na afronding van zijn studie aan de UvA verliet Bouma Nederland om zijn geluk elders te beproeven en zijn horizon te verbreden. ‘Ik had gehoord dat de Hongaarse filmmaker Béla Tarr in Sarajevo een regieopleiding aan het opzetten was. Het was allemaal nieuw, maar ik besloot de sprong te wagen.’ Met steun van de Van den Ende Foundation kon hij zijn studie in Sarajevo bekostigen. ‘Ze hebben me het tweede en derde jaar gesponsord.’

 

Zeshonderd euro

Bouma maakte Lejla op locatie voor slechts zeshonderd euro. ‘Je moet een beetje inventief zijn, en wat ook helpt is dat het leven hier goedkoop is. De crew bestond uit studiegenoten en we werkten met apparatuur van school. Het enige waar ik wat geld voor nodig had, was voor de catering en de locaties. De amateuracteurs heb ik een symbolisch bedrag gegeven.’