Deze UvA-alumnus onderhandelt met rebellen over ontwapening
Ze bemiddelt – meestal in het geheim – in lastige en hardnekkige politieke conflicten in Irak, Libië en Turkije. Gisteren vertelde ze er voor het eerst over in de Volkskrant: UvA-alumnus Fleur Ravensbergen (33), adjunct-directeur van de Dialogue Advisory Group, een Nederlandse stichting die bemiddelt bij gewapende conflicten.
‘We hebben geen vaste methode, geen stappenplan. Dat maakt dit werk moeilijk uit te leggen. Belangrijk is dat we onconventioneel zijn,’ zegt politicoloog en jurist Fleur Ravensbergen. ‘Onze directeur, Ram Manikkalingam, komt uit Sri Lanka. Daarmee heeft hij in gebieden waar negatieve denkbeelden heersen over het Westen al een streepje voor. Ram en ik werken veel samen. We vormen in dit wereldje een bijzonder duo: een bruine man en een witte vrouw. Als we ergens voor het eerst komen, kunnen mensen ons moeilijk plaatsen. Dat helpt, want daardoor worden we sneller als neutraal gezien – we horen nergens bij.’
Schimmige cafés
In een groot interview in de Volkskrant vertelde Ravensbergen, adjunct-directeur van de in Amsterdam gevestigde Dialogue Advisory Group (DAG), gisteren voor het eerst en openhartig over haar werk als bemiddelaar bij politieke conflicten. Een spannend verhaal, zo bleek, waarbij ze relaties onderhoudt en eindeloos praat en onderhandelt met verschillende belangengroepen. ‘Er wordt vaak uren achtereen overlegd in chique hotels, maar ook in schimmige cafés of op schuilplaatsen van rebellen, diep in de jungle. Meestal beginnen die bemiddelingspogingen met een uitnodiging van een partij die betrokken is bij het conflict, zoals een regering of een andere onderhandelaar.’
Ravensbergen en haar collega’s werken en praten met groeperingen waarmee overheden en de Verenigde Naties niet om tafel willen of mogen zitten, omdat het gaat om (al dan niet vermeende) terroristische organisaties. DAG kan dat vaak wel, ‘al moet dat meestal in het geheim gebeuren’. Contact met gewapende groepen of extremisten is in de landen waar ze werken vaak controversieel en soms strafbaar. Vorige maand was ze als toezichthouder verantwoordelijk voor de ontwapening van de Baskische terreurbeweging ETA.
ETA
‘In Spanje was het contact met de ETA erg ingewikkeld. Ze hebben daar strenge terrorismewetgeving. Je mag er van tevoren geen weet van hebben dat je iemand gaat ontmoeten van de ETA. Anders moet je het aan de autoriteiten melden.’ Om binnen de wet te blijven sprak Ravensbergen bijvoorbeeld af met mensen die niet officieel bij de ETA horen, maar er wel aan gelieerd zijn.
‘We zorgden ook dat we van tevoren niet wisten met wie we een ontmoeting hadden. Je spreekt met iemand af op de hoek bij het café die je weer in een auto zet, waarna je moet overstappen op een andere auto en nog een. Net zo lang tot je geen idee meer hebt waar je bent. Als het contact eenmaal is gelegd, is het een kwestie van duidelijk zijn,’ vertelt Ravensbergen. ‘Wij zijn niet van het ouwehoeren. We vertellen een groepering wat we ze kunnen bieden en wat ze van ons mogen verwachten.’
Wereldvrede
Wat ze hoopt te bereiken? ‘Wereldvrede. Dat is natuurlijk een verschrikkelijk miss-universe-antwoord, en op de meeste plaatsen waar ik actief ben niet realistisch. Ik vraag me eerlijk gezegd af of ik in mijn carrière überhaupt nog een ontwapening mee ga maken. Maar als ik de komende jaren iets kan bijdragen in het Midden-Oosten waardoor het in landen als Irak en Libië net iets minder uit de hand loopt, dan teken ik daarvoor.’
Lees hier (via Blendle) het hele interview in de Volkskrant met Fleur Ravensbergen.
