Beachvolleyballers hebben geen zon nodig
Sommige ondernemingen zijn een garantie voor succes. Een high-budget film over superhelden, bijvoorbeeld. Een cameo van Snoop Dogg. Zlatan in de spits. Maar een beachvolleytoernooi in Amsterdam? Studentenclub US Volleybal waagde het er op.
Veertig doorweekte volleyballers staan dicht tegen elkaar geplakt in een tent. Ze staren beteuterd naar de zeven verlaten strandvelden. Alleen de aanwezige dj lijkt prima in zijn element. Hij draait de volume knop omhoog, alsof hij wil zeggen: ik verdrijf dit noodweer wel even met wat strandbeats.
Hoe anders was de sfeer een half uur geleden, voordat miljoenen regendruppels de illusie verbraken. Het meest oostelijke punt van Amsterdam, het strandje van IJburg, leek even te kunnen wedijveren met Tel Aviv of Miami.
Geluk met het weer
‘Het is toch heerlijk om dat zand tussen je tenen te voelen,’ sprak organisator en UvA-alumnus Jasper Kessels (30, geneeskunde) toen. ‘We hebben vandaag ook echt geluk met het lekkere weer.’
Twee dames van US konden hun lol niet op. ‘Al kunnen we er weinig van hoor. Wat mijn beste actie was? Bier halen, haha. Hey, niet opschrijven, ik wil juist van mijn studentikoze imago af,’ aldus de 24-jarige Lara.
Niet meer om te winnen
Chillend op het zand leek US-voorzitter en UvA-alumnus Sebastiaan van Schouten (30) nog het meeste op een liggende Boeddha, afgezien van het biertje in zijn linkerhand. ‘Dit is een prima seizoensafsluiter, van een prima seizoen. Ons hoogste damesteam is zelfs derde geëindigd in de topdivisie en heeft de halve finale gehaald van de beker.’ En vandaag? ‘Vandaag gaat het niet meer om winnen,’ aldus de tevreden voorzitter.
Een half uur later staan Sebastiaan, Lara en Jasper te schuilen in de tent. Dit is precies het scenario waar Jasper al weken voor vreesde. Iedere keer dat hij op buienradar keek en geen cirkeltje met acht streepjes zag maar een wolkje met drie druppels, zonk de moed hem in de schoenen. Zou het allereerste US beachtoernooi, zijn idee nota bene, verpest gaan worden door regen?
Grastoernooi
‘Eigenlijk lag er een heel ander plan,’ bekent Jasper in de tent. ‘We wilden het oude grastoernooi van US, dat ooit gold als het grootste buitentoernooi van Amsterdam, nieuw leven inblazen.’
Maar Amsterdam is veranderd, zo ontdekte de huisarts in opleiding. ‘Vroeger kon je volleyballen op voetbalvelden die toch al half vertrapt waren. Dat vonden voetbalclubs niet zo erg. Maar al die b-velden van toen zijn vervangen door kunstgrasvelden. Als je daar op gaat volleyballen krijg je brandwonden na elke duik. Dit strand bood uitkomst.’
Ondertussen gaat er een zak drop gaat rond in de tent. Door hun eigen gesmak horen sommigen het niet maar het is zachter gaan regenen. De eerste volleyballer waagt zich buiten de tent en pakt een bal op. De rest volgt hem.
Het zand tussen hun tenen is nu nat. De wind is hard en koud. Palmbomen zijn er niet. Duinen evenmin. De zon is niet terug, en zal ook niet meer terugkeren. Maar de ballen vliegen weer over de netten. Jasper kijkt content. Amsterdam is geen Rio, geen Miami, geen Tel Aviv. Die zon, dat icoontje met acht streepjes, waar hij de hele week op hoopte, is hier helemaal niet nodig.
