Studentenscouting Amsterdam: eerst leden, dan een clubhuis
Hutten bouwen, knopen leggen, vuurtje stoken, bloesje-dasje-korte broek: wie kent de scouting niet? Maar scoutings beperken zich niet tot welpjes, er zijn ook studenten die er geen genoeg van kunnen krijgen. En studentenscouting Amsterdam, Stamsterdam, zoekt leden, dus organiseerde ze een oriëntatieavond. ‘We combineren de gezelligheid van een studentenvereniging met de activiteiten van de scouting.’
Stamsterdam telt nu nog slechts drie leden, maar daar hopen ze deze avond veranderen in te brengen. Benjamin (19, HvA-student culturele maatschappelijke vorming), Alrike (19, UvA-student psychobiologie) en Melissa (19, UvA-student psychobiologie) hebben alles uit de kast getrokken. Niet getooid in korte broek en blouse, maar wel met een rood-blauw dasje en een trui met hun logo en bijnaam, wachten ze in café Lust gespannen af hoeveel mensen er komen.
‘We hebben 2500 flyers uitgedeeld op de UvA, HvA en in studentenflats zoals Uilenstede. Ook hebben we iets van zeventig posters opgehangen én mensen proberen te bereiken via social media,’ vertelt Benjamin, de voorzitter van de vereniging. Vanavond staat er een escape room-spel op het programma, waarbij ze niet uit het café hoeven te ontsnappen maar met handboeien aan elkaar worden vastgemaakt en zichzelf los moeten krijgen. Het drietal heeft alle onderdelen zelf bedacht en gemaakt. ‘Het zou dus jammer zijn als er maar twee mensen komen opdagen. Vanochtend kregen we een paar afmeldingen, dus toen werden we wel even bang,’ zegt Alrike.
Uiteindelijk komen er vijf studenten. Benjamin is blij met de opkomst. Bijna allemaal hebben ze op de scouting gezeten of houden ze zich er nog steeds mee bezig in het weekend. Wouter (20) uit Kortenhoef – een plaatsje bij Hilversum – lijkt een studentenscouting wel wat. ‘In mijn eigen stam is er een leeftijdsgat. De anderen zijn of een stuk jonger of ouder dan ik.’ Melissa zat bij de scouting in Den Haag, maar is daar nu gestopt. ‘Het is moeilijk te combineren met wonen en studeren in Amsterdam. Deze studentenscouting is dus perfect om tijdens mijn studie toch mijn hobby te behouden.’
Handboeien
Melissa is het derde lid van Stamsterdam. Ze ontdekte het via Scouting Nederland. Toen waren Benjamin en Alrike er net bijgekomen. Met z’n drieën proberen ze de studentenscouting nu weer van de grond te krijgen. Want hoewel Stamsterdam al sinds 2015 bestaat, was er nooit een actief bestuur dat voldoende leden bij elkaar kon krijgen. Deze spelavond moet laten zien wat je kunt verwachten van de studentenscouting. Na even gewacht te hebben tot de zakenmensen het café hebben verlaten, is het tijd de eerste mensen aan elkaar te ketenen. Met handboeien om moet het drietal proberen de raadsels en opdrachten op te lossen.
Ondertussen leert de rest elkaar beter kennen. Verhalen over de scouting worden uitgewisseld en Benjamin en Melissa leggen de bijnamen op hun truien uit. Benjamin: ‘Mijn ouders noemen me altijd Wasneeplus. Het tegenovergestelde van “ben” is “was”, van “ja” “nee” en van “min” “plus”. Zo wordt Benjamin, Wasneeplus.’ Op Melissa’s trui staat ‘duivenkiller’. Dat moet ze ook even uitleggen. ‘Ik liep op mijn veertiende stage in een vogelasiel. Daar kwam een getraumatiseerde duif binnen die ik moest verzorgen. Maar toen ik hem eten probeerde te geven, kreeg hij plots een hartstilstand. Helemaal niet mijn schuld, maar dat geloofden ze op school natuurlijk niet.’ Alleen Alrike heeft geen bijnaam. ‘Mijn eigen naam is al moeilijk genoeg.’
Na drie kwartier heeft het eerste groepje studenten nog steeds de sleutel van hun handboeien niet bemachtigd. Daarvoor moeten ze ook eerst hints in het café zoeken, morsecode ontcijferen, een ingewikkelde puzzel oplossen en twee cijfercodes van de kluizen achterhalen.
Clubhuis
Het drietal hoopt dat de avond genoeg geïnteresseerden heeft geënthousiasmeerd zich bij hen aan te sluiten. Dan kunnen ze straks in de lente echte scoutingactiviteiten in de buitenlucht organiseren. ‘Een nachthike, met z’n allen op kamp, dat soort dingen. Hoewel spelletjesavonden en gezellig wat drinken ook bij de studentenscouting hoort,’ zegt Benjamin. Hij hoopt dat ze dan ook een clubhuis kunnen regelen. ‘Nu spreken we gewoon om de week bij iemand thuis of in een kroeg af.’
Wouter is in ieder geval enthousiast. ‘Dit is dus precies de scouting: met weinig middelen en geld veel lol hebben.’ Ondertussen opent een van de meiden aan wie hij vastgeketend zat, zijn handboeien. De sleutels lagen verstopt in het boek Londen, de geboorteplaats van de oprichter van de scouting; Robert Baden-Powell. Ze zijn nét klaar binnen het uur dat ze erover mochten doen. Of Wouter echt lid wordt, weet hij nog niet zeker. ‘Even kijken of ik het kan combineren met mijn studie en scoutingbezigheden in het weekend. Maar ik vind ze in ieder geval erg creatief en heb me goed vermaakt vanavond, dus wie weet.’
